ยามตะวันรอน

ยามตะวันรอน

โดย: เฟื่อง

สำนักพิมพ์: PX

ยามตะวันรอนน่ารักมาก

แม้คุณเฟื่องจะออกตัวว่าเนื้อเรื่องเรื่อยเฉื่อยฉิว

แต่สำหรับเราเห็นว่ามีระลอกคลื่นที่น่ารักปนไปกับเนื้อเืรื่องอยู่เรื่อยๆ เลย

คล้ายๆ กับดนตรีที่มีตัวโน้ตขึ้นๆ ลงๆ ไพเราะประทับใจ

เมื่อรู้สึกว่าเรื่องบางส่วนน่าเบื่อขึ้นมาเมื่อไหร่

ก็จะมีอะไรน่ารักๆ ให้สะดุด แล้วอยากอ่านต่อไปทุกที

และพยายามจนมือชื้นเหงื่อเลยทีเดียวที่จะไม่พลิกไปอ่านหน้าสุดท้ายก่อน

(นิสัยเสียประจำ >,<)

นิสัยของตัวเอกทั้งสองคนน่ารักดีเหลือเกิน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีบ้านที่น่าอิจฉามาก

อ่านแล้วยิ่งรู้สึกเสียดายเรือนไทยที่เป็นเรือนไทย 

นับวันจะหายากและทวีราคาขึ้นเรื่อยๆ

แต่ที่ถูกใจที่สุดเห็นจะเป็นตาทิวา...^^ หลอกง่ายดี หนูน้อยเอ๋ย

แต่...

บทอัศจรรย์นั้นมีน้อยจนน่าใจหาย >_<

โดยเฉพาะครั้งแรกนั้นตกใจมากๆ!

กอดกันอยู่ดีๆ ก็มีแทรกแซงเข้ามาเลย O.O

นึกว่าเนื้อเรื่องหายไปซัก 1-2 ย่อหน้าซะอีก ถ้ามีมากกว่านี้หน่อยเอาไปเลย 69 

เต็ม 69 >.<

ยังไงก็ขอบคุณมากที่คุณเฟื่องเขียนเื่ืรื่องนี้มาให้อ่าน

ต่อไปคงต้องพยายามหาน้ำแข็งในเปลวไฟมาดูล่ะ

ps. อยากทราบว่าคำลงท้าย "นิยม" ที่เห็นตอนเขียนหน้าผู้แต่งนี่ 

ตั้งใจให้เป็นเคล็ดหรือคะ?

แปลกดี ^^

pps. ถ้าเรื่่องนี้มีภาคสอง เรายินดีสนับสนุนต่อแน่นอน

(ยิ่งเป็นคู่เอกคู่เดิมยิ่งดีใหญ่...ให้หวานกันกัดกัน 

เป็นพ่อแง่แม่งอนพอประมาณยิ่งชอบใหญ่)

ถ้าอ่านคอมเมนต์นี้แล้วมีอารมณ์อยากเขียนภาคสองต่อจะยินดีมากค่ะ