Feel

Feel 

Junjou

純情 

Mangaka : Hyouta Fujiyama

Status : Thai Version by CF (Uncut), LB (Cut), Mid (Cut), 

English Scanlation by Bliss

Price : 170 Baht / issue (Uncut Volumn1-2), 

200 Baht / issue (Uncut Volumn 3)

35-40 Baht / issue (Cut)

เรื่องของความรู้สึกสีชมพู๊ชมพู 

ที่น่าเปิดโชแปงเป็นแบ็คกราวน์ขณะอ่าน

ตระหนักเอาตอนนี้เองว่าทำไมเรื่องนี้ถึงชื่อ Feel

ความรู้สึกที่รักใครสักคนมาก

และอยากให้อีกฝ่ายแสดงความกล้าที่จะบอกรักออกมาสักที

เมื่ออยากจะได้ใจเขา เราก็ต้องทุ่มแทด้วยใจเราสุดตัว

เอา feel มาแลก feel กันโดยเท่าเทียม

มันอาจดูเห็นแก่ตัวเมื่อมีคนพูดว่ารักแท้จริงไม่ต้องการสิ่งตอบแทน

แต่จะหารักขนาดนั้นได้สักเท่าไหร่กัน?

เมื่อไม่ใช่พ่อแม่พี่น้อง หรือมีสายเลือดเข้ามาข้องเกี่ยว

เรื่องนี้จึงเอาความธรรมดามนุษย์มาใส่ลงในตัวละครมนุษย์ธรรมดา

ที่ยังอยากรัก และอยากได้รักตอบเป็นธรรมดา 

การ์ตูนที่ดูผิวเผิน เพียงแค่บรรยายถึงวีธีการรัก

และความคิดที่จะรักของแต่ละฝ่ายออกมา

ผิวเนื้อภายใต้กลับห่อหุ้มความรู้สึกไว้แน่นเหนียว

แข็งแกร่งจนแทบจะเคี่ยวออกมาเป็นแท่งของแข็งให้สัมผัสได้

ว่าความรู้สึกของเคะที่มั่นคงเป็นแท่งลูกบาศก์

สามารถช่วยเติมเต็มสี่เหลี่ยมใหญ่ซึ่งแตกหักของเมะได้

เป็นการ์ตูนเรื่องที่สามที่อ่านไปโดนคั้นน้ำตาไปไม่รู้ตัวทีเดียว 

เรื่องนี้ ถ้าจะชอบก็เพราะเก็บรายละเอียดของ 
everyday life ได้ครบถ้วน 

เหมือนกับเป็นคนจริงๆ รัก โลภ โกรธ หลง ไม่ขาดเกิน 

เช่นตอนสูบบุหรี่ 

ตั้งแต่เริ่มหยิบออกจากซอง 

จุด สูบ เคาะขี้เถ้า ทำหล่น เก็บขึ้น สูบต่อ ขยี้

ไม่มีหลุดสักเฟรม เป็นธรรมชาติมากยังกับดูหนัง ดูละคร

สามารถถ่ายทอดความธรรมดาของชีวิต

ที่ไม่ต้องลึกซึ้งมากถึงขั้นมองหาวิสัยทัศน์โลก

เพียงแค่มองดูตัวเรา ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของเราก็เพียงพอ

การกระทำของ เมะ ที่ตอนปกติก็เป็นผู้ชายที่มีความสามารถ

หน้าตาท่าทางเป็นผู้นำคนได้ เปี่ยมล้นด้วยความมั่นใจ

ก็เผยให้เห็นคำที่สาวๆ พูดกันว่า 

'ผู้ชายน่ะ มีความเป็นเด็กติดตัวไปจนตายนั่นแหละ' 

เมะคนนี้ตีบทแตกกระจุย อยากทำก็ดึงดันกำปั้นทุบดิน

โดนจับได้ว่าหึงก็ใช้กำลังบังคับ

พอเขินที่เคะบอกว่าชวนเดทก็ม้วนแม็กกาซีนตีเอาๆ

เป็นเมะที่ทำเอาฮิฯ ต้อง โมเอ้~~ ออกมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

(พูดถึงเดท เมะตัวนี้แต่งไพรเวทได้เด็กมหาลัยอย่างเขาว่ามากๆ 
>w< ดีว่าไม่ได้ใส่แว่น ไม่งั้นคงต้องเพิ่มคะแนนให้) 

เคะ อาจจะไม่ได้โมเอ้แรง หรือมีอะไรโดดเด่นขึ้นมา

ท่าทางก็ดูซึนๆ หัวอ่อน ชาวบ้านว่าอะไรก็ว่าตาม แต่... 

เป็นคนที่อ่อนนอก แข็งใน รู้และเข้าใจตัวเองมากกว่าเมะเสียอีก

ถ้าเรามองมือธรรมดาก็เป็นมือ 

เขาก็คือคนที่มองมือลึกไปถึงเส้นสายลายมือ 

แถมยังสับเปลี่ยนมุมมองกันคนละตอนสองตอน 

แล้วก็แมนทั้งคู่ *_________________________* 

ต่างคน...ต่างก็คงรู้สึกเหมือนความรักที่มีอยู่เป็นนกป่า 

เหมือนว่าจับได้ เชื่องซุกไซร้อยู่กับมือ 

แต่พอเผลอหย่อนยานการเอาใจใส่ 

ก็อาจบินหายไปไหนๆ เอาดื้อดื้อ 

ต้องให้ตามไขว่คว้ากลับมาเสียแทบดิ้น 

อย่างในหน้า v2extra p175 นี่ตรงอิมเมจเป๊ะเลย

หรือจะเป็นที่เถียงกันต้น v2ch10 ก็ดี 

แต่ละฝ่ายก็พยายามหน่วงความรู้สึก

ในแบบของตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย 

ยิ่งตอนท้าย ch10 ที่เหมือนเคะจะดื้อขึ้นมานั้น... 

มันก็เป็นแค่การที่จะให้อีกฝ่ายยอมรับตัวตนและให้เกียรติกัน 

จนให้คิดว่า...แค่ความรู้สึกเท่านั้น 

สามารถถ่ายทอดได้ขนาดนี้เลยหรือ 

ลำดับขั้นของความรักที่แสดงออกโดยการกระทำในเรื่องนี้ 

ค่อนข้างชัดเจนจนน่าเอ็นดูมากเมื่อเราได้เห็นว่าเมะทำ 

และไม่ทำอะไรบ้าง ในตอนต้นเรื่อง และดำเนินมาเรื่อยจนท้ายเรื่อง 

ครั้งแรก >> - ปิ๊บ -

ครั้งต่อไป >> - ปิ๊บ - และกอด

ครั้งต่อไป >> - ปิ๊บ - และกอด และจูบ

ครั้งต่อไป >> - ปิ๊บ - และกอด และจูบ และนอนด้วย

(หนุนแขนอีกตะหาก)

ครั้งต่อไป >> - ปิ๊บ - และกอด และจูบ และนอนด้วย 

และทิ้งรอย

ครั้งต่อไป >> - ปิ๊บ - และกอด และจูบ และนอนด้วย 

และทิ้งรอย และออรัล 

ครั้งต่อไป >> - ปิ๊บ - และกอด และจูบ และนอนด้วย 

และทิ้งรอย และออรัล และล้างตู้เย็น และเรียกชื่อ... 

ครั้งต่อๆ ไป >> บลา บลา บลา บลา...

พัฒนาการดูดี ค่อยเป็นค่อยไปได้ละเอียดลออจนเกือบพ้นสังเกต

โดยเฉพาะเมื่อมีเมะออกสันดานดิบ เถื่อน และไม่ใสใจแบบนี้

ไหนจะเมื่อก่อนเป็นสเตรทอีก ยิ่งทำประทับใจใหญ่

ช่วงเวลาที่ทั้งคู่บอกรักอีกฝ่าย แม้จะเป็นช่วงซ้ำกับใครต่อใคร

แต่ด้วยสิ่งรอบด้านรวมถึงปฏิกริยา ทำให้การบอกรักไม่จืดเลย

เพราะต่างคนก็ลุ้นอยู่แล้วว่าจะรักเราแน่หรือเปล่า 

เพียงแต่ใครจะยอมเผยใจตัวเองกันตอนไหน 

ให้อีกฝ่ายได้มั่นใจเท่านั้นเอง 

จะเรียกว่าเป็นเรื่องที่ประทับใจที่สุด

ของอ. Hyouta Fujiyama เลยก็ว่าได้ 

ปล. พอวาดเรื่องนี้จบ อาจารย์คงวาดบุหรี่ชำนาญขึ้นอีกเยอะ

ถามหามะเร็งกันได้เปลืองอย่างแรง -- --' 

อ่านไปจะสำลักควันไป ฟู้ววว

ปปล. หน้า v2extra 176-177 นี่ช่างเป็นช่องว่างที่ทรงพลังจริงๆ

ถ้าไม่ได้อ่านตอนก่อนหน้านี้ 

คงไม่รู้สึกว่าแค่เห็นช่องก็เหงื่อตกเท่านี้แล้ว

ปปปล. มีใครคิดเหมือนฮิฯ ไหมคะ T_T

เมื่อไหร่ที่นักเขียนวาดสวยขึ้น เส้นคมขึ้น... 

ก็มักเป็นช่วงที่เริ่มรวย มีงาน มีแฟนคลับเป็นล่ำเป็นสัน 

พอนักเขียนอิ่มตัวกันเมื่อไหร่แบบนี้... 

หน้าตัวละคร...อ้วนขึ้นตามทุกทีเรย ( o T . T o ) 

ราศีจับกันจนหน้าอ้วน อิ่มบุญไปโม้ดด 

ปปปปล. นอกจะเส้นจะคมขึ้นนิดหน่อยแล้ว 

ฝีมือการใช้สกรีนก็ดูได้อารมณ์ผิดหูผิดตาทีเดียว 

ปปปปปล. เรื่องนี้ฮิฯ ได้อ่านเวอร์ชั่น eng แล้วค่อยมาเขียน 

อยากบอกว่าคนแปลทำได้นุ่มละมุนมาก 

หลายจุดที่ตอนแรกอ่านผ่านเอาแค่เนื้อหา

แล้วได้กลับมาอ่านซ้ำอีกที ค่อยเห็นว่าเขาเลือกใช้คำได้ซึ้ง...

ผิดกับที่เราเข้าใจว่าแค่ผ่านๆ ทีเดียว